نمونه‌برداری

هدف از نمونه‌برداری(Sampling)، انتخاب نمونه به منظور بررسی و آزمون و نهایتا تصمیم گیری جهت تایید یا عدم تایید بهر می‌باشد. بهر(LOT)، میزان کالایی است که تحت شرایط یکسانی (مواد اولیه، زمان تولید، اپراتور و ...) تولید شده باشند. تعداد نمونه‌های مورد نیاز جهت بررسی به عوامل مختلفی از جمله، تعداد کل بهر، ارزش آن و سطح بازرسی بستگی دارد. سطوح بازرسی (Inspection Levels) به دو دسته عمومی (General) و خاص (Special) طبقه بندی می‌شوند. سطح عمومی به سه دسته سختگیرانه (Tightened)، معمولی (Normal) و سهل گیرانه (Reduced) تقسیم بندی می‌شود. سطح خاص هم به چهار دسته 1، 2، 3 و 4 تقسیم بندی می‌شود. زمانیکه حجم بهر محدود و یا کالا ارزشمند باشد، سراغ سطوح خاص می‌رویم. در نظر داشته باشید که سطوح بازرسی توسط خریدار خدمات تعیین می‌گردد. نحوه انتخاب نمونه از جهت آنکه نماینده کل بار باشد نیز از درجه اهمیت بالایی برخوردار است. استاندارد بین‌المللی ISO 2859-1 مرجعی برای نمونه‌برداری می‌باشد. همچنین جهت آشنایی با نحوه نمونه‌برداری و تعداد نمونه مورد نیاز، می‌بایست به استاندارد کالای مورد نظر مراجعه کرد. سطح کیفیت قابل پذیرش (AQL) حداکثر میزان کالاهای معیوب(defect) را می‌گویند در حالی که کل بهر مورد تایید قرار گیرد. برای عیوب مشاهده شده، سه سطح جزئی (Minor)، عمده (Major) و بحرانی(Critical) در نظر گرفته می‌شود. عمدتا در صورت مشاهده عیوب بحرانی، محموله مورد تایید قرار نمی‌گیرد. برای انتخاب نمونه نیز روش‌های مختلفی از جمله یک بار نمونه گیری، دوبار نمونه گیری و نمونه گیری چند باره به کار گرفته می‌شود.